just some rubbish

دو صفحه مطلب پرید...
... اخرین جمله ها این بود
من این وبلاگو باز کردم که حرف دلمو بگم اما همه چی گفتم الا حرف دلم نذاشتن حرف بزنم...
چشمای منتظر به پیچ جاده...
غروب همیشه واسه من نشونی از تو بوده
برام یه یادگاریه جز اون چیزی نمونده
چقدر ماشینی شدیم صبح می ریم مدرسه شب میایم خونه دوباره می ریم مدرسه باز خونه و این اراجیف و مزخرفات ادامه داره تا وقتی بمیریم اره بجا اینکه درس زندگی درس دوستی درس عشق رو به ما بیاموزند درس هندسه و حسابان به ما یاد می دن همش اراجیفه
پس عشق کجاست پس دوست کجاست چند بار برا رفیقت مرام کذاشتی اره منتظری اون مرام بذاره بعد تو نه عزیزم معلومه که ادم نیستی یه حیوونی یه موجود که هر چی می خوره گنده تر می شه یه گوساله ...
فیلم فرش باد رو دیدی پسره می خواد به دختره بگه دوست دارم می میره اخرم نمی تونه چه اشکال داره ما به هم بگیم دوست دارم مگه می خوایم ...
من می گم منو شکستن
چشم فانوسمو بستن
تو می گی خدا بزرگه
ماه و میده به شب من
من می گم اخه دلم بود
اون که افتاده به خاکت
تو می گی سرت سلامت
اینه ها زلال و پاکه
اره خدا چی خلق کردی یه مشت ماشین ...
they are just some rubbish...